1 czerwca 2017 roku w życie weszły nowe przepisy dotyczące zatrudniania pracowników tymczasowych. Wprowadzone zostały limity zatrudnienia, zwiększenie obowiązku informacyjnego, kary dla pracodawców czy zwiększenie ochrony kobiet w ciąży.
Najważniejszą zmianą z punktu widzenia pracodawców korzystających z usług agencji jest nałożenie limitu maksymalnego zatrudnienia na umowie tymczasowej do 18 miesięcy w ciągu 3 lat, przy czym dla naliczenia tego czasu nie ma znaczenia rodzaj umowy. Po tym czasie pracodawca nie będzie mógł ponownie zatrudnić pracownika w oparciu o inny rodzaj umowy czy też za pośrednictwem innej agencji pracy. Eliminuje to lukę prawną, na którą pracodawcy powoływali się do tej pory. Dotychczas sposobem na obejście przepisów było zatrudnienie tego samego pracownika w ramach współpracy z inną agencją, często powiązaną kapitałowo z pierwotną.
W ustawie wprowadzono również ograniczenie przed świadomym zastępowaniem pracowników etatowychosobami zatrudnianymi za pośrednictwem agencji pracy. Pracownik tymczasowy nie będzie mógł zajmować się taką pracą, którą wcześniej wykonywał pracownik zatrudniony na etat przez okres co najmniej 3 miesięcy, a który został zwolniony z przyczyn niezależnych od siebie. Należy mieć na uwadze, że inspektorzy Państwowej Inspekcji Pracy będą kontrolować rodzaj pracy powierzonej pracownikowi tymczasowemu, a nie stanowisko zajmowane przez zwolnionego pracownika.
Nowe zasady zakładają wzmocnienie obowiązku informacyjnego. Pracodawca będzie zobowiązany do przedłożenia zasad systemu wynagrodzeń na wniosek agencji, która z kolei przekaże je kandydatowi do pracy. Ma to ograniczyć dysproporcje w warunkach pracy osób zatrudnionych bezpośrednio przez pracodawcę a pracowników kierowanych do firmy przez agencję pracy tymczasowej.
Celem nowelizacji jest również zwiększenie ochrony kobiet w ciąży, które zostały skierowane do pracy tymczasowej na co najmniej dwa miesiące. Jeżeli planowo umowa kobiety miałaby być rozwiązana po upływie trzeciego miesiąca ciąży, podlega ona automatycznemu przedłużeniu do czasu porodu. Pracownicy przysługują tym samym wszystkie świadczenia z tego tytułu, włącznie z zasiłkiem macierzyńskim po porodzie.
Wprowadzone zmiany mają na celu zwiększenie bezpieczeństwa przedsiębiorców współpracujących z agencjami pracy tymczasowej, nakładając na nie szereg obowiązków. Agencje muszą mieć zabezpieczenia finansowe w formie gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej na zaspokojenie roszczeń pracowniczych oraz sankcji.
Kontrolą zajmą się marszałkowie województw. To oni będą sprawdzać okres trwania pracy tymczasowej w przedsiębiorstwach oraz raz na kwartał weryfikować, czy agencje nie zalegają z opłacaniem obowiązkowych składek na ZUS i z tytułu ubezpieczenia społecznego za pracowników.
Wprowadzenie nadzoru nad agencjami pracy tymczasowej to realne zabezpieczenie interesów przedsiębiorców i pracowników, które powinno ograniczyć ryzyko kooperacji z nierzetelnymi agencjami, a pracownikom gwarantować sprawną wypłatę wynagrodzeń oraz opłacenie składek pracowniczych. Jednocześnie uszczelnienie procedury administracyjnej, zwiększenie obowiązku informacyjnego oraz nałożenie czasowych limitów zatrudnienia może spowodować, że pracodawcy coraz rzadziej będą sięgać po usługi agencji pracy tymczasowej. Na atrakcyjności mogą zyskać inne formy zatrudnienia, niekoniecznie dające pracownikowi większy poziom ochrony.
Artykuł został przygotowany w ramach wtorkowego cyklu artykułów prawnych w dzienniku Kurier Szczeciński
