W pierwszej kolejności przy definiowaniu “sposobu reprezentacji” i “zakresu umocowania” należy zwrócić uwagę na to, że sposób reprezentacji odnosi się do sfery zewnętrznej, tj. działania pełnomocnika na zewnątrz.
Reprezentacja może być samoistna albo łączna.
Do czynności w ramach reprezentacji należy zaliczyć czynności rozporządzające i zobowiązujące. Przez samoistną reprezentację należy rozumieć możliwość samodzielnego działania, natomiast przez reprezentację łączną należy uznawać wspólne dokonywanie czynności przez co najmniej dwie osoby.
O zakresie umocowania stanowi art. 29 § 3 KSH i zgodnie z tym przepisem nie można skutecznie ograniczyć zakresu umocowania do działania.
W związku z tym wspólnicy mogą postanowić, że pełnomocnik będzie uprawniony tylko do działań łącznie z innym pełnomocnikiem lub prokurentem. Ponadto mogą określić, że udzielone pełnomocnictwo obowiązuje wyłącznie do pewnego pułapu kwotowego, czy do konkretnych czynności.
Nawet bardzo ograniczony sposób reprezentacji zawsze jest skuteczny w sferze stosunków zewnętrznych.
Należy pamiętać, że ustalenia reprezentacji łącznej nie można utożsamiać z ograniczeniem zakresu reprezentacji.