Podnoszenie kwalifikacji to w niektórych zawodach wymóg dyktowany presją konkurencji lub oczekiwaniami klientów. Częstym pytaniem, które zadają sobie przedsiębiorcy, jest możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na studia podyplomowe, doktoranckie czy MBA do kosztów uzyskania przychodu. I jak zazwyczaj w przypadku zagadnień prawnych, odpowiedź brzmi – „to zależy”.
Według licznych interpretacji przyjmuje się, że podstawowym warunkiem jest konieczność zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym kosztem a przychodem. W praktyce oznacza to, że uzyskanie tytułu naukowego lub zwiększenie kompetencji w dziedzinie, w której na co dzień funkcjonuje przedsiębiorca, przełoży się w przyszłości na zwiększenie atrakcyjności jego oferty, przyciągnięcie nowych klientów, a w efekcie – wzrost dochodów.
Warto zauważyć, że mowa tutaj o takich kierunkach studiów, których program jest zbieżny z charakterem wykonywanej przez przedsiębiorcę działalności.
W interpretacji indywidualnej z 19 września 2016 r. dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przyjął stanowisko, że przedsiębiorca, który od 20 lat prowadził działalność gospodarczą w charakterze doradztwa podatkowego i prawnego z zakresu zarządzania i biznesu, mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione na studia MBA.
3 lata wcześniej, 2 sierpnia 2013 r., w interpretacji indywidualnej dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie odniósł się z kolei do podatniczki, która pełniąc rolę rzecznika patentowego, uczęszczała na studia doktoranckie z dziedziny prawa, a pracę naukową pisała na temat powiązań prawa karnego starożytnego Rzymu ze współczesnymi praktykami. Według stanowiska organu wskazany wydatek miał charakter osobisty i nie powinien być zaliczany jako koszt uzyskania przychodu. Nie wyjaśnił jednocześnie, czym umotywowana została ta decyzja.
Pora przyjrzeć się ustawodawstwu. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów wyszczególnionych w art. 23. We wspomnianym przepisie nie znajduje się wyłączenia z kosztów wydatków na podnoszenie kwalifikacji zawodowych czy kształcenie osoby prowadzącej działalność gospodarczą.
Powołując się na powyższe przepisy, należy jednak mieć na uwadze generalne przesłanki zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, które muszą być spełnione jednocześnie. Istnieją trzy warunki: koszty muszą być faktycznie poniesione, poniesienie tych kosztów musi nastąpić w celu uzyskania przychodu (zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów) oraz musi istnieć wspomniany już związek między kosztem a przychodem.
Artykuł został przygotowany w ramach wtorkowego cyklu artykułów prawnych w dzienniku Kurier Szczeciński.